Σάββατο 6 του Δεκέμβρη, 2008.
Η ελληνική αστυνομία δολοφονεί ξανά. Σε μια χώρα-καρικατούρα που καταπίνει ζωντανά τα παιδιά της. Οι άρχοντες του τόπου και τα παπαγαλάκια τους της τέταρτης εξουσίας μιλούν για "μεμονωμένο περιστατικό". Όπως μεμονωμένο περιστατικό ήταν η εν ψυχρώ εκτέλεση του Μιχάλη Καλτεζά, ο φόνος από παρακρατικούς-φασίστες του καθηγητή Τεμπονέρα, οι άθλιες συνθήκες κράτησης οικονομικών μεταναστών και τέλος η εξόντωσή τους με "συνοπτικές" διαδικασίες, η βίαιη κρατική καταστολή που συνοδεύει απαραίτητα κάθε δυναμική κοινωνική έκφραση μιας μερίδας ανθρώπων ερωτευμένων με την ΖΩΗ που επιμελώς τους έχουν στερήσει.
Ο Αλέξης πάει να βρει τον Μιχάλη. Τα σαρκώδη χαμόγελα των δολοφόνων με τα χαρτοφυλάκια γεμίζουν τις οθόνες. Υστερικοί "δημοσιογράφοι" σπέρνουν τρόμο, παραπληροφόρηση και ΑΡΝΗΣΗ για τη ζωή μέσα από "ενημερωτικά" πάνελ. Τα Μέσα Μαζικής Χειραγώγησης, αυτοί οι μάστορες της προβοκάτσιας, κάνουν τους νοικοκυραίους να λουφάξουν πιο βαθιά στον καναπέ τους.
...Και έξω στο δρόμο γροθιές στον αέρα, άνθρωποι στην γκρίζα άσφαλτο, ετερόκλητες ζωές που πήραν την θέση των άψυχων τροχοφόρων. Το σύστημα είναι σάπιο και έχει πάρει κλίση να γκρεμιστεί. Η μεταπολιτευτική "ελλαδίτσα" της μίζας, της πελατειακής πολιτικής τακτικής, της απαξίωσης κάθε έννοιας πολιτισμού και κουλτούρας, η γερασμένη ψαροκώσταινα, αυτή η αισχρή πουτάνα του ωχαδερφισμού και των χουντικών συνδρόμων, αυτή η σκύλα που καταπίνει όνειρα και ρεύεται επιθετικό καπιταλισμό, δεν ειναι πλέον ΑΠΟΔΕΚΤΗ από ένα μεγάλο κοινωνικό κομμάτι. Ο φόνος του Αλέξη, που στην θέση του θα μπορούσε να είναι ο ΚΑΘΕΝΑΣ από μας, ήταν απλά το τελειωτικό χτύπημα για τις αφυπνισμένες συνειδήσεις που ήδη σιγόβραζαν. Συνειδήσεις ανθρώπων που σιχάθηκαν να είναι ήσυχοι καταναλωτές, αποχαυνωμένοι τηλεμπανιστηρτζίδες, θρησκευόμενα πιόνια.
Οι τηλεδικαστές ζουμάρουν επιμελώς στον τρόμο στην προσπάθειά τους να κουκουλώσουν την κατάσταση, ενώ είναι μαθηματικά βέβαιο οτι τέτοιου είδους ΕΞΕΓΕΡΣΙΑΚΕΣ καταστάσεις θα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο σε μια Ευρώπη γριά και άσχημη, γεμάτη ανασφάλεια, τρομονόμους, "ευέλικτες" μορφές εργασίες, συνασπισμένων στρατών κατοχής τύπου ΝΑΤΟ..
Το αίμα κυλάει. Ζεστό. Άδικα κυλάει. Πίσω από κρατικούς τοίχους η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ο σεβασμός στη ζωή μετατρέπονται σε τσαλακωμένο κωλόχαρτο που εκσφενδονίζεται σε κρατικούς σκουπιδοτενεκέδες. Οι άρχοντες δουλεύουν για τα αφεντικά τους με ενθουσιασμό. Οι τραπεζίτες, οι ιδιοκτήτες Μέσων Μαζικής Χειραγώγησης, οι 4-5 οικογένειες μεγαλοβιομηχάνων κυβερνάνε την "χώρα στην οποία γεννήθηκε η δημοκρατία".
Το βράδυ του Σαββάτου ο άδικος θάνατος πλακώσε τις ψυχές όσων ΝΙΩΘΟΥΝ. Γροθιές έσφιξαν, δάκρυα αυλάκωσαν την προκατασκευασμένη κοινωνική "ευημερία", οι κολασμένοι βγήκαν στους δρόμους για το αυτονότητο, για ΖΩΗ. ΖΩΗ αληθινή, όχι σαν και εκείνη που πλασσάρουν οι life style εκπομπές. ΕΡΩΤΑ για μια ζωή που μας στερούν μετατρέποντας μας σε υποτακτικούς, σε πτυχιούχους-ανέργους, σε "παροιμιώδεις μέσους ανθρωπάκους".
Φίλε Αλέξη καλό ταξίδι να χεις.
0 whispered:
Δημοσίευση σχολίου