Ο Έριχ Φρόμ συνήθιζε να χολώνει τους επικριτές του με την φράση "δεν είναι το άτομο που νοσεί αλλά η κοινωνία".
Θεμελιώνεται την τελευταία 50ετία ένας επιστημονικός μύθος.
Αυτός της ατομικής ψυχικής διαταραχής.Αυτός της εξατομικευμένης απόκλισης από την "ορθώς" συμφωνημένη ομαλότητα & κανονικότητα.
Ταυτόχρονα με την γιγάντωση του απόρθητου βασιλείου της αποκλίνουσας συμπεριφοράς,μπήκε στη ζωή μας και η φαρμακοβιομηχανία της ψυχικής υγείας.
Πολυεθνικές εταιρίες κατασκευάζουν πολυεθνικά σκευάσματα που υπόσχονται χαρούμενες ενδορφίνες και μακάριους ύπνους.. Και αυτοί που ξεφεύγουν από τον κανόνα,εκείνοι που νιώθουν το τοίχος να κλείνει κάθε δυνατή έξοδο κάθε μέρα πιο πολύ,χρίζονται οι τρελλοί του πλανητικού χωριού.
Δεν προσπαθώ να αποδείξω ότι η Ψυχολογία/Ψυχιατρική δεν έχει κανένα όφελος για το ανθρώπινο είδος.Ίσα-ίσα.Το ανθρώπινο είδος μπορεί να προχωρήσει ΜΟΝΟ με την γνώση των επιστημών & την εφαρμογή της τεχνολογίας.
Αυτό που προσπαθώ να μεταφέρω εδώ είναι την οργή μου για την κατάντια του χώρου της ψυχικής υγείας.
Αυτοί που έχουν εξουσία επηρεάζουν την επιστήμη,όπως επηρεάζουν τα πάντα πάνω σε αυτό τον πλανήτη.Η προσεκτικά σχεδιασμένη "ορθή κοινωνική συμπεριφορά",που πάνω της ακουμπούν με περισσή ευχαρίστηση ψυχίατροι δικαστές και αστυνόμοι,δεν είναι κάτι άλλο από ένα κατασκεύασμα.Ένας τεχνητός κανόνας "προς γνώσιν και συμμόρφωσιν".Μια τσαρλατάνικη επιστημονική μπροσούρα που την παράγγειλαν αυτοί που εξουσιάζουν.
Για να σφηνώνουν στο κεφάλι των εξουσιαζόμενων ότι υπάρχει η υγιής κοινωνική συμπεριφορά,ο τρόπος του συστήματος,και οτιδήποτε έξω από αυτή την τεχνητή αλήθεια,δεν γίνεται αποδεκτό.
Αν θέλαμε να αντικρούσουμε διαλεκτικά την επιστημονική αυτή "αλήθεια" που επικρατεί στο προαύλιο του ψυχιατρείου αλλά και της φυλακής,θα ρωτάγαμε "είναι η κοινωνία υγιής?"
Γιατί αν δεν είναι,τότε καταρρίπτεται αυτόματα κάθε μύθευμα για ατομική ψυχολογική διατάραχη με επίκεντρο ΜΟΝΟ το άτομο.
Είναι η κοινωνία υγιής?
Είναι?
Όσο βρισκόμαστε σε μια κοινωνία που νοσεί,οι κατάλογοι επιστημονικών διαταραχών κάνουν για χαρτί τουαλέτας.
"I don't have to tell you things are bad. Everybody knows things are bad. It's a depression. Everybody's out of work or scared of losing their job. The dollar buys a nickel's work, banks are going bust, shopkeepers keep a gun under the counter. Punks are running wild in the street and there's nobody anywhere who seems to know what to do, and there's no end to it. We know the air is unfit to breathe and our food is unfit to eat, and we sit watching our TV's while some local newscaster tells us that today we had fifteen homicides and sixty-three violent crimes, as if that's the way it's supposed to be. We know things are bad - worse than bad. They're crazy. It's like everything everywhere is going crazy, so we don't go out anymore. We sit in the house, and slowly the world we are living in is getting smaller, and all we say is, 'Please, at least leave us alone in our living rooms. Let me have my toaster and my TV and my steel-belted radials and I won't say anything. Just leave us alone.' Well, I'm not gonna leave you alone. I want you to get mad! I don't want you to protest. I don't want you to riot - I don't want you to write to your congressman because I wouldn't know what to tell you to write. I don't know what to do about the depression and the inflation and the Russians and the crime in the street. All I know is that first you've got to get mad. You've got to say, 'I'm a HUMAN BEING, Goddamnit! My life has VALUE!' So I want you to get up now. I want all of you to get up out of your chairs. I want you to get up right now and go to the window. Open it, and stick your head out, and yell,'I'M AS MAD AS HELL, AND I'M NOT GOING TO TAKE THIS ANYMORE!'" Network 1976
Θεμελιώνεται την τελευταία 50ετία ένας επιστημονικός μύθος.
Αυτός της ατομικής ψυχικής διαταραχής.Αυτός της εξατομικευμένης απόκλισης από την "ορθώς" συμφωνημένη ομαλότητα & κανονικότητα.
Ταυτόχρονα με την γιγάντωση του απόρθητου βασιλείου της αποκλίνουσας συμπεριφοράς,μπήκε στη ζωή μας και η φαρμακοβιομηχανία της ψυχικής υγείας.
Πολυεθνικές εταιρίες κατασκευάζουν πολυεθνικά σκευάσματα που υπόσχονται χαρούμενες ενδορφίνες και μακάριους ύπνους.. Και αυτοί που ξεφεύγουν από τον κανόνα,εκείνοι που νιώθουν το τοίχος να κλείνει κάθε δυνατή έξοδο κάθε μέρα πιο πολύ,χρίζονται οι τρελλοί του πλανητικού χωριού.
Δεν προσπαθώ να αποδείξω ότι η Ψυχολογία/Ψυχιατρική δεν έχει κανένα όφελος για το ανθρώπινο είδος.Ίσα-ίσα.Το ανθρώπινο είδος μπορεί να προχωρήσει ΜΟΝΟ με την γνώση των επιστημών & την εφαρμογή της τεχνολογίας.
Αυτό που προσπαθώ να μεταφέρω εδώ είναι την οργή μου για την κατάντια του χώρου της ψυχικής υγείας.
Αυτοί που έχουν εξουσία επηρεάζουν την επιστήμη,όπως επηρεάζουν τα πάντα πάνω σε αυτό τον πλανήτη.Η προσεκτικά σχεδιασμένη "ορθή κοινωνική συμπεριφορά",που πάνω της ακουμπούν με περισσή ευχαρίστηση ψυχίατροι δικαστές και αστυνόμοι,δεν είναι κάτι άλλο από ένα κατασκεύασμα.Ένας τεχνητός κανόνας "προς γνώσιν και συμμόρφωσιν".Μια τσαρλατάνικη επιστημονική μπροσούρα που την παράγγειλαν αυτοί που εξουσιάζουν.
Για να σφηνώνουν στο κεφάλι των εξουσιαζόμενων ότι υπάρχει η υγιής κοινωνική συμπεριφορά,ο τρόπος του συστήματος,και οτιδήποτε έξω από αυτή την τεχνητή αλήθεια,δεν γίνεται αποδεκτό.
Αν θέλαμε να αντικρούσουμε διαλεκτικά την επιστημονική αυτή "αλήθεια" που επικρατεί στο προαύλιο του ψυχιατρείου αλλά και της φυλακής,θα ρωτάγαμε "είναι η κοινωνία υγιής?"
Γιατί αν δεν είναι,τότε καταρρίπτεται αυτόματα κάθε μύθευμα για ατομική ψυχολογική διατάραχη με επίκεντρο ΜΟΝΟ το άτομο.
Είναι η κοινωνία υγιής?
Είναι?
Όσο βρισκόμαστε σε μια κοινωνία που νοσεί,οι κατάλογοι επιστημονικών διαταραχών κάνουν για χαρτί τουαλέτας.
"I don't have to tell you things are bad. Everybody knows things are bad. It's a depression. Everybody's out of work or scared of losing their job. The dollar buys a nickel's work, banks are going bust, shopkeepers keep a gun under the counter. Punks are running wild in the street and there's nobody anywhere who seems to know what to do, and there's no end to it. We know the air is unfit to breathe and our food is unfit to eat, and we sit watching our TV's while some local newscaster tells us that today we had fifteen homicides and sixty-three violent crimes, as if that's the way it's supposed to be. We know things are bad - worse than bad. They're crazy. It's like everything everywhere is going crazy, so we don't go out anymore. We sit in the house, and slowly the world we are living in is getting smaller, and all we say is, 'Please, at least leave us alone in our living rooms. Let me have my toaster and my TV and my steel-belted radials and I won't say anything. Just leave us alone.' Well, I'm not gonna leave you alone. I want you to get mad! I don't want you to protest. I don't want you to riot - I don't want you to write to your congressman because I wouldn't know what to tell you to write. I don't know what to do about the depression and the inflation and the Russians and the crime in the street. All I know is that first you've got to get mad. You've got to say, 'I'm a HUMAN BEING, Goddamnit! My life has VALUE!' So I want you to get up now. I want all of you to get up out of your chairs. I want you to get up right now and go to the window. Open it, and stick your head out, and yell,'I'M AS MAD AS HELL, AND I'M NOT GOING TO TAKE THIS ANYMORE!'" Network 1976
0 whispered:
Δημοσίευση σχολίου