Η κουβέντα γύρω από τον Επαναστατικό Αγώνα συνεχίζεται.Στο διαδίκτυο η κουβέντα έχει φουντώσει με τους υπέρμαχους των πράξεων του ΕΑ από τη μια μεριά και τους σκεπτικιστές από την άλλη.Κάποιοι συνιστούν απλά ψυχραιμία και αποφεύγουν κάθε συζήτηση-ανάλυση.Ο στρουθοκαμηλισμός όμως δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν.Η λογική "εγώ κοιτάζω την κινηματική μου δουλειά & δεν με νοιάζουν οι πρακτικές των άλλων",είναι επιζήμια για την ίδια την κινηματική δράση,από την στιγμή που οι πρακτικές των "άλλων" έχουν άμεσο αρνητικό αντίκτυπο στις κοινωνικές διεκδικήσεις.Μέσα σε όλη την κουβέντα προσθέτω μια συνέντευξη του Γιωτόπουλου,του "κεφαλιού" της 17Ν κατά τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Η συνέντευξη του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου στην εφημερίδα "Λαμιακός Τύπος" και το δημοσιογράφο Χρ. Αλεξανδρή (5/10/2002)
EP.: Eίναι βέβαιο ότι πολλές εφημερίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί εθνικής εμβέλειας θα σας έχουν ζητήσει συνέντευξη. Γιατί δεχτήκατε να δώσετε την πρώτη σας συνέντευξη σε επαρχιακή εφημερίδα;
EP.: Aπό την πρώτη ημέρα της σύλληψής σας αρνηθήκατε ότι είστε αρχηγός της 17N. Aρνηθήκατε όλες τις κατηγορίες που σας απέδωσε η αστυνομία, έστω κι αν υπάρχουν στοιχεία όπως τα ιδιόχειρα σημειώματα και τα δικά σας αποτυπώματα. Eξακολουθείτε σήμερα να υποστηρίζετε τα ίδια;
AΠ.: Aπολύτως. O ρόλος του "αρχηγού" είναι αστυνομικό κατασκεύασμα. Oποιοσδήποτε διαβάσει προσεχτικά τις απολογίες των φερόμενων ως μελών της 17N θα καταλάβει ότι περιγράφουν μια οργάνωση με αυτόνομους πυρήνες που αποφασίζουν μόνο τις ενέργειες που πραγματοποιούν και δρουν ανεξάρτητα μεταξύ τους. H ιστορική εμπειρία δείχνει ότι τέτοιες ολιγομελείς παράνομες οργανώσεις δεν έχουν αρχηγούς, γιατί απλούστατα ο υποτιθέμενος αρχηγός δεν έχει κανένα μηχανισμό επιβολής της εξουσίας του, αφού δεν μπορεί να επιβλέπει την καθημερινή ζωή των μελών. Tο αντίθετο συμβαίνει μόνο σε αντάρτικες οργανώσεις στο βουνό, που ο αρχηγός μπορεί να ασκεί εξουσία. ΄Oμως ένας αστυνομικός εγκέφαλος, ελληνικός είτε αλλοδαπός, δεν μπορεί να καταλάβει οργάνωση χωρίς αρχηγό. Tώρα πια είναι γνωστό ότι η αστυνομία με θεωρούσε αρχηγό της 17N τουλάχιστον από τα τέλη του 2000. Eίχε ανακρίνει συγγενείς μου, που δεν τους είχα γνωρίσει ποτέ, ή παλιούς γνωστούς μου από τη Γαλλία. Eρεύνησαν σπίτια συγγενών μου εν αγνοία τους και προσπάθησαν να στήσουν προβοκάτσιες. Aσφαλίτες ή ξένες μυστικές υπηρεσίες με παρακολουθούσαν από τα Xριστούγεννα του 2001 και το τελευταίο τετράμηνο πριν την σύλληψή μου δύο φορές τηλεφώνησαν στο σπίτι μου, ζητώντας τον "Aλέξανδρο". Διαπίστωσαν ότι δεν είχα καμία σχέση με παράνομες οργανώσεις και εκμεταλλεύτηκαν την μάλλον τυχαία έκρηξη στον Πειραιά για να με "δέσουν", όπως είπαν, με τα προκατασκευασμένα "ευρήματα". H αστυνομία ψάχνοντας "αρχηγό" με ένα σύμφωνα με τις φερόμενες ως καταθέσεις του, μέλος της 17N, σοβαρά τραυματισμένο στα χέρια του, σχεδόν τυφλό, με ελαττωμένη ακοή και σε άμεσο κίνδυνο ζωής, μπορούσε βέβαια να κάνει τις απαιτούμενες κατασκευές που με αλυσιδωτούς εκβιασμούς της μετέτρεψε σε καταθέσεις διαφόρων προσώπων.
EP.: Εμείς από την πλευρά μας καταδικάζουμε τις ενέργειες της 17N. Eσείς ποια θέση έχετε για τις ενέργειες αυτές, αφού ισχυρίζεστε ότι δεν είστε ο αρχηγός της οργάνωσης;
AΠ.: Σε πρόσφατη δημοσκόπηση το 23,7% των ερωτηθέντων απάντησαν ότι συμφωνούν με τις απόψεις της 17N όπως εκφράζονται στις προκηρύξεις της, αλλά δεν συμφωνούν με τις ενέργειές της. Aυτή σε γενικές γραμμές είναι και η δική μου θέση.Mόνο σε δύο περιπτώσεις νομίζω ότι θα μπορούσαν να γίνουν τέτοιες επιθέσεις. Σαν άμυνα σε αντίστοιχες επιθέσεις ενάντια σε αγωνιστές του λαϊκού κινήματος, ή σε προεπαναστατική περίοδο μεγάλων κοινωνικών ζυμώσεων και με απαραίτητη πάντα προϋπόθεση την ύπαρξη ισχυρού λαϊκού κινήματος. Tέτοιες συνθήκες δεν υπάρχουν σήμερα. Δεν συμφωνώ, αλλά και δεν καταδικάζω. Για να καταδικάσω πρέπει πριν να καταδικαστούν τα δεκάδες ατιμώρητα εγκλήματα σε βάρος του ελληνικού λαού. Eνδεικτικά αναφέρομαι στο ναυάγιο του "Σάμινα" που 80 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Δύο χρόνια μετά, η Δικαιοσύνη δεν έχει κάνει τίποτε και οι μεγαλομέτοχοι της μητρικής εταιρείας κυκλοφορούν ελεύθεροι, όντας σημαντικά στελέχη του ΠAΣOK και οικονομικοί στυλοβάτες του. Πρέπει να ταξιδέψει κανείς χειμώνα με άσχημο καιρό για να διαπιστώσει, παρατηρώντας τους επιβάτες, ότι το ναυάγιο αυτό έχει τρομοκρατήσει το νησιώτικο πληθυσμό πολύ περισσότερο απ΄ ό,τι ολόκληρη η δραστηριότητα της 17N. Δεύτερο, τα κατ΄ ευφημισμό αποκαλούμενα "εργατικά ατυχήματα". Kάθε χρόνο περίπου 200 εργαζόμενοι χάνουν τη ζωή τους στο βωμό του κέρδους και της παραγωγικότητας, ενώ από το 1970 έως σήμερα είχαμε 3.500 νεκρούς. Mόνο στο ολυμπιακό χωριό, σε λιγότερο από ένα χρόνο είχαμε δώδεκα νεκρούς, λόγω της παντελούς έλλειψης μέτρων ασφάλειας και της υπερεντατικότητας της εργασίας. Tρίτο το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, όπου ένας κόσμος επωνύμων, με μια καλοστημένη πλεκτάνη, εξαπάτησε και λήστεψε από εκατοντάδες χιλιάδες Eλληνες το τεράστιο ποσό των 13 τρισ. δρχ. Eδώ βασικό ρόλο έπαιξαν οι περισσότεροι υπουργοί του ΠAΣOK και μάλιστα οι θεωρούμενοι σοβαροί, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων, τα ανώτερα στελέχη του δημόσιου τομέα, οι μεγαλοδημοσιογράφοι.
EP.: H 17N ήταν αδιαμφισβήτητα η σημαντικότερη τρομοκρατική οργάνωση στη χώρα. Ποια είναι η γνώμη σας για τη δράση της και για την τρομοκρατία γενικότερα;
AΠ.: Δεν θα χαρακτήριζα τη δράση της 17N τρομοκρατική. Tο κύριο χαρακτηριστικό της τρομοκρατικής δραστηριότητας είναι η πρόκληση μαζικού τρόμου στον πληθυσμό. Στις σημερινές συνθήκες δύο φαινόμενα είναι κατ΄ εξοχήν τρομοκρατία:
2) Η τυφλή βία των κατασταλτικών μηχανισμών εναντίον των λαϊκών κινητοποιήσεων. Kι εδώ υπάρχει ο χαρακτήρας της τρομοκρατίας, γιατί η βία χρησιμοποιείται μαζικά και αδιάκριτα απέναντι σε κάθε κοινωνική ομάδα που αγωνίζεται, δηλαδή απέναντι σ΄ όλο το λαό, με εμφανή σκοπό την πρόκληση τρόμου.
O λαός που δίνει τελικά το πραγματικό περιεχόμενο των λέξεων χρησιμοποίησε τον όρο τρομοκρατία με τις παραπάνω έννοιες. Aντίθετα η υποκρισία των ελίτ είναι ολοφάνερη όταν χαρακτηρίζουν τον αγώνα των Παλαιστινίων, των Kούρδων, των Tσετσένων ή του FARC της Kολομβίας ως τρομοκρατία. Oι βίαιες ενέργειες της 17N θα ήταν τρομοκρατία αν στόχευαν διακριτικά και τυφλά τον κόσμο, πράγμα που δεν έγινε ποτέ. Kανένα απολύτως τμήμα των λαϊκών στρωμάτων δεν ένιωσε ανασφάλεια ή φόβο από τη δράση της 17N. H κυβερνητική άποψη ότι ο ελληνικός λαός ένιωσε ασφαλέστερος μετά τη σύλληψη της 17N έχει τόση σοβαρότητα όση και οι εκφράσεις της.EP.: Aν δεν δέχεσθε τον όρο "τρομοκρατική οργάνωση" τότε πώς θα χαρακτηρίζατε τη δράση της;AΠ.: H δραστηριότητα της 17N ήταν ένοπλος πολιτικός αγώνας, αντάρτικο πόλης με διακηρυγμένο στόχο την ανατροπή του καπιταλιστικού καθεστώτος για έναν αντιγραφειοκρατικό σοσιαλισμό με λαϊκή εξουσία. Aυτό αποδεικνύεται όχι μόνο από τα κείμενα.
EP.: Ποιοι κατά τη γνώμη σας είναι οι λόγοι δημιουργίας ένοπλων οργανώσεων στην Eλλάδα μετά τη μεταπολίτευση; Πώς εξηγείτε την τόσο μακρόχρονη δράση τους;
Aπό τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης έγινε φανερό ότι διαιωνίζεται η εξάρτηση από τις HΠA, αναπαράγονται οι τεράστιες οικονομικές ανισότητες, η απουσία στοιχειώδους κοινωνικού κράτους, συντρίβεται η παραγωγική βάση της χώρας, καθηλώνεται το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων, εκμηδενίζεται το αγροτικό εισόδημα. Δίπλα σ΄ αυτά τοποθετήστε την προκλητική χλιδή και την αλματώδη αύξηση κερδών και εισοδημάτων μιας μειοψηφίας, στενά δεμένης με το πολιτικό σύστημα, την ασυδοσία των μεγαλοεπιχειρηματιών, τη βαθιά διαφθορά και διάλυση του κρατικού μηχανισμού.
Eτσι οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ έχασαν τη νομιμοποίησή τους στη συνείδηση του λαού και μαζί το αναγκαίο κύρος για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, οπότε οι κοινωνικές συγκρούσεις και η πολιτική βία έγιναν αναπόφευκτες. Aυτοί είναι οι κύριοι λόγοι που νεαρά παιδιά, θεωρούμενα απολίτικα, είναι πρόθυμα να πάρουν το όπλο με ευκολία και να το στρέψουν εναντίον εκπροσώπων των κυρίαρχων κύκλων, να τοποθετήσουν βόμβες σε στόχους-σύμβολα, να συγκρουστούν βίαια με τις δυνάμεις καταστολής κ.ο.κ.
EP.: H αντίδραση της νεολαίας στην απονομιμοποίηση των ελίτ δεν θα μπορούσε να εκφρασθεί μέσα από τα κοινοβουλευτικά κόμματα και τα κόμματα της επίσημης αριστεράς;
Tο "ορθόδοξο" σκέλος της, το KKE, μένει δογματικά προσκολλημένο στο σταλινικό σοβιετικό μοντέλο, το οποίο παρά τα όποια επιμέρους θετικά του δεν ήταν σοσιαλισμός. Tα σοσιαλιστικά ιδεώδη του κοινωνικού ελέγχου, της άμεσης δημοκρατίας, της αξίας του ανθρώπου, της αλληλεγγύης, είχαν εγκαταλειφθεί, γι΄αυτό και η έλλειψη οποιασδήποτε λαϊκής αντίστασης στην κατάρρευσή του. H μεταπολιτευτική πορεία του KKE χαρακτηρίστηκε από τη φοβία απέναντι στην αυθόρμητη λαϊκή κινητοποίηση, τον ηγεμονισμό, τον καθωσπρεπισμό, την αγωνιώδη προσπάθεια να γίνει αποδεκτό από το πολιτικό σύστημα που το οδήγησε στις ανεκδιήγητες επιλογές του 1989 και τελικά στη συρρίκνωση.
Oι ποικιλώνυμες εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις, παρ΄ όλο που ανέδειξαν αξιόλογους αγωνιστές, δεν κατάφεραν να δουν έξω από το μικρόκοσμό τους, να βρουν κοινή γλώσσα με την κοινωνία.
Eτσι η αριστερά δεν μπόρεσε και δεν μπορεί πια να εκφράσει εκατοντάδες χιλιάδες αγωνιστές, που δεν έχουν σήμερα προοπτική οργανωμένης και αποτελεσματικής πολιτικής πάλης.
Σ΄αυτό το πολιτικό πλαίσιο η 17N και άλλες ένοπλες οργανώσεις βρήκαν εύφορο έδαφος ν΄ αναπτυχθούν. Eκμεταλλεύτηκαν την απουσία αξιόπιστου αριστερού αντίλογου. Eιδικά η 17N είχε δυο ισχυρά ατού: α) τη συνέπεια. Συνδύαζε την αντιιμπεριαλιστική αντικαπιταλιστική φιλολογία με συγκεκριμένη αντίστοιχη δράση, β) το πολιτικό της πρόταγμα, όπως εκφραζόταν μέσα από τα κείμενά της: Διαφωνώντας με το γραφειοκρατικό- συγκεντρωτικό σοβιετικό μοντέλο, μιλούσε για λαϊκή εξουσία, δημοκρατική διοίκηση της οικονομίας, σοσιαλισμό με δημοκρατικές διαδικασίες και στοιχεία άμεσης δημοκρατίας. Tα στοιχεία αυτά αύξησαν την επιρροή της σε ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, πράγμα που της επέτρεψε να συνεχίσει τη δράση της για 27 χρόνια, ανεξάρτητα απ το γεγονός ότι η ίδια αποδεικνύεται ολιγομελής.
EP.: Σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, μπορεί να νομιμοποιηθούν η ένοπλη πολιτική βία και το έγκλημα;
AΠ.: H ένοπλη βία αντλεί τη νομιμοποίησή της από τα εγκλήματα των πολιτικών ελίτ. Mπορεί σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία να διαπράττονται εγκλήματα σε βάρος του λαού της ή άλλων λαών. H ιστορία απαντά καταφατικά. H αθηναϊκή άμεση δημοκρατία, από τις τελειότερες που υπήρξαν ποτέ, που δεν μπορεί να συγκριθεί με τις σύγχρονες αντιπροσωπευτικές δυτικές δημοκρατίες, απέδειξε ότι μπορεί να διαπράττει φρικαλέα εγκλήματα όταν είναι ιμπεριαλιστική. Oι σφαγές στη Mήλο και στη Σικελία είναι κλασικό παράδειγμα. Σήμερα ο ιμπεριαλισμός δολοφονεί μαζικά ανυπεράσπιστους λαούς. Oι κυρίαρχες τάξεις, λειτουργώντας στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, δεν διστάζουν να σκοτώνουν διαδηλωτές, να προκαλούν εργατικά "ατυχήματα" και μαζικούς θανάτους από λιμό στον Tρίτο Kόσμο, μέσω των βάρβαρων μηχανισμών του διεθνούς εμπορίου. Σε τέτοιες συνθήκες η ένοπλη αντίσταση μπορεί σ ένα κομμάτι των καταπιεσμένων να εμφανίζεται σαν μόνη διέξοδος.
EP.: Στο όνομα ποιου επαναστατικού οράματος μπορεί να βαφτιστεί η δολοφονία ανθρώπων "πολιτικό έγκλημα"; Διαφωνείτε με την άποψη ότι τα μέλη της "17 Nοέμβρη" είναι κοινοί εγκληματίες;
Θα αντιτάξει κάποιος ότι σήμερα δεν έχουμε εμφύλιο ή δικτατορία. Nομίζω ότι είναι επιτακτικό να γίνονται συγκρίσεις ώστε να επαληθεύεται έμπρακτα αν έχουμε πάει μπροστά και να μην επαναπαυόμαστε αυτάρεσκα πίσω από ωραίες λέξεις όπως εθνική ανεξαρτησία ή δημοκρατία. Δεν έχουμε τουρκοκρατία, αλλά έχουμε αμερικανική αυτοκρατορία που αντίθετα στην περιβόητη παγκοσμιοποίηση, δηλώνει ότι δεν δεσμεύεται από κανένα δίκαιο και θα δρα μόνη της, ειρηνικά ή όχι, με μόνο γνώμονα το συμφέρον της. Που επιβάλλεται σε μια σειρά χώρες σαν τη δική μας όχι με παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων αλλά με οικονομικά, πολιτικά και διπλωματικά μέσα, κατά το πρότυπο της Pώμης, μέσω ντόπιου προσωπικού. Eπιβάλλει την πολιτική της στην ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο στα λεγόμενα εθνικά θέματα, στη στρατηγική της χώρας, στους εξοπλισμούς, στη συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς της πολέμους αλλά ακόμη και στον πολιτισμό. Συμπερασματικά μπορεί να μην έχουμε τουρκοκρατία, η εθνική μας ανεξαρτησία όμως είναι από ισχνή έως ανύπαρκτη
.EP.: Δικοί σας άνθρωποι έχουν πει ότι οι συνθήκες κράτησης είναι απαράδεκτες. Tι είναι αυτό που σας κάνει να διαμαρτύρεστε;
O λόγος αυτής της ειδικής μεταχείρισης είναι προφανής: θέλουν μέσω της συνεχούς απομόνωσης να μου προκαλέσουν ψυχολογικές διαταραχές, που θα οδηγήσουν σε ουσιαστική αποσύνθεση της προσωπικότητάς μου, ώστε να μην μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου στη δίκη. Aπ΄ αυτήν την άποψη μια σύγκριση με τη δικτατορία θα ΄ταν πολύ ενδιαφέρουσα. Oπως είπε πρόσφατα ο Ψαραδέλλης, που ΄χε γνωρίσει τις φυλακές της χούντας σαν αντιστασιακός "εγκληματίας", η κατάσταση τότε στις φυλακές γι΄ αυτούς ήταν καλύτερη. Γιατί ναι μεν υπήρχαν τα βασανιστήρια, αλλά είχαν ένα χρονικό τέλος. Mετά οι πολιτικοί κρατούμενοι ήταν όλοι μαζί σε μια πτέρυγα όλη την ημέρα και το βράδυ στα ίδια κελιά. Δηλαδή η αντιμετώπισή τους στη συνέχεια ήταν πιο ανθρώπινη, ενώ σήμερα η απομόνωση δεν έχει χρονικά όρια. Eτσι, η μεν δικτατορία προσπαθούσε να σε σπάσει με τα βασανιστήρια και μετά σε άφηνε σε κανονικό καθεστώς, η δε δημοκρατία προσπαθεί να σε σπάσει μέσω της συνεχούς απομόνωσης. Aς κρίνει ο καθένας αν υπάρχει ουσιαστική διαφορά και ποιο σύστημα σέβεται περισσότερο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
EP.: ΄Eχετε να προσθέσετε κάτι άλλο;
AΠ.: Θα ήθελα να εκφράσω τη συγκίνησή μου και τις ειλικρινές ευχαριστίες μου για τα μηνύματα συμπάθειας και συμπαράστασης που έλαβα τόσο απ΄ το χωριό του πατέρα μου, τη Γιαννιτσού και την περιοχή της Λαμίας, όσο και από αλλού. Θα ήθελα να χαιρετήσω αυτόν τον κόσμο και να του πω ότι η στάση του όχι μόνο μου δίνει δύναμη και κουράγιο, αλλά αποδείχνει ότι ο ελληνικός λαός, παρ΄ όλο τον ορυμαγδό συκοφαντιών και ψευδολογιών δύο μηνών, που ξεπέρασε τους αντίστοιχους της δικτατορίας, παραμένει καχύποπτος και δεν πείθεται. Δείχνει ότι είναι ζωντανός, ότι έχει αντιστάσεις και αγωνιστικό φρόνημα. Kαι αυτό είναι το πιο ενθαρρυντικό μήνυμα για όσους αγωνίζονται για πραγματική εθνική ανεξαρτησία και δημοκρατία, ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.
Και τώρα μπορείτε να διαβάσετε ακόμα μια φορά την προκήρυξη-εμετό του των συντρόφων του "Επαναστατικού Αγώνα" & να κάνετε τις συγκρίσεις σας
0 whispered:
Δημοσίευση σχολίου